Vertellingen
Veel oudere Somerenaren kennen nog allerlei interessante verhalen van vroeger.
Die hebben we ook al een aantal verzameld. Kent u er ook? Dan nemen wij ze graag van u over om te bewaren!
Jozef pràote heil vlug. Ge koont hoiere det ginne Zömmerse wàos. Erges oit ‘t Limburgs misschien. Jet, z’n vraow, kwamp oit Tilburg.
Grutmoeder wàos heil wit mi de femilie van d’n Edah en umdè wai dik bai grutmoeders waore, kèènde wai ze ók goe en we vónnen ’t interessante mense.
Jozef ha ’n footótoestel en as d’r iets te doew wàos in de buurt, makte hai footó’s. Ze haan ók n’n autó. Dè wàos heil bezunder. Ieder jaor ginge Jet en Jozef óp reijs nào Valkenburg of nào Spa in Bels en dan makte Jozef ónderweege schón footó’s mi berge en wàotervalle. Daor stónne ze zaelf ók óp, mi ‘ne wandelstok in de haand. Nào de reijs liejt Jet bai grutmoeders de footó’s kiejke. Wai móchte ze dan ók ziej, mer “ nie mi de vengers àonkomme.”
De footó’s wórde in n’n album geplekt óp dik zwart pepiejer mi deun bleijkes d’r tusse, wàor spinnewebbe óp zaote.
As d’r ’n fistelijke gelèègenhaid wàos in de buurt, dan ging Jozef tusse de klante dur footó’s maake en dè gebeurde ók mi de gaow brulleft van oopa’s en grutmoeders. De heil femilie móch d’r óp stao. ’t Wàos ’n bietje ne rawwe groep, mer ze zaage d’r allemàol bleij en vroolijk oit.
Ik zaot bai de klèènkeinder, veur óp de grond van ’t staatieportret. Heil trots, want ik ha vur d’n uurste keier van m’n lèève kniekawse àon.
Grutmoeder ha ’n schón Limburgse muts óp: zwart mi blenkende krölkes en borduursel en óns moeke ha ne pothoewd óp mi ’n strik d’r um.
‘t Wàos grout fist. Ze haan de weg versiejerd mi n’n boog van gruun en gekleurde roiskes. Allemàol prachtig mouwie.
Veul jàore làoter, toen Jozef van d’n Edah al laang nie mer lèèfde en Jet aawd gewórre in ’n klèèn hoiske wónde, dè in den hof stón van de wenkel, riejp ze mai óp ne keier binne.
Ik mós footó’s komme kiejke. D’n album wórde vur d’n dag gehàold en ik móch ze allemàol ziej, van de reijze nào Valkenburg, Spa en Echternach, van de wandelstokke, van de gaow brulleft van óns femilie, van de buurt en alles. Mer ik mócht ‘r nie àonkomme. En toen ik vroeg of ik ’n pàor footó’s bai móch laote maake, waigerde ze pertinent. Ze vertraowde ze gin mens toew.
Wel gaf ze me ’n heil klèèn negatiefke. “Hiejer sti aw vàoder óp”, zisse. Ik zag niks en gloifde nie dè min vàoder daor óp stón. Mer ik liejt de footograaf z’n waerk doew en toen kwamp d’r ’n heil schón bild van min vàoder te vurschijn. Dè wàos gin staatiefootò, want daor stónnie nie óp in z’n sóndese klirre, mi d’n boord um en de plói in de bóks. Neie, daor wàos ie óp z’n swerres, in de manchesterse bóks, de gallege ouver ’t hemd, d’n boik vuroit, ongedwónge en nie op ’n berèèkening. As ne gewoonen dörpse mens àon ’t waerk. Nèèven ‘m stón ne jónge mi n’n transportfiets, wàor ne zak mèèl óp lag. Dè wàos d’r inne van Craone, de möldersknaecht.
Ik ben zó bleij mi die footó van onze vàoder. De schónste oit Jette verzaameling, vein ik, want ik zag ónze vàoder wir terug, zóas ie d’r elken dag werkelijk oit ha geziej. En dè bild wàos ik bekant vergèète.
As de winterdag vurbai wàos, dan wórde `t stillekes àon wir lente.
Ge zaagt dan op de ekkers de boere àon `t waerk gao. Ze kwaame, zó gezi, wir oit zinne winterslaop.
De grónd mós wir klaorgemakt wórre zó detter gezaaid en gepót kós wórre.
D`r wórde begonne mi `t stalmeest nào d’ekker vaore. Dè meest kwamp oit de potstal van de koei en natuurlijk van de vaerekes, `t perd en de henne. Dè wàos d`n hille winter bai mekaare gedao óp de meesthoup.
`t Meest oit de koestal haole wàos zwaor waerk, want de koei haan dè allemàol heil vaast àongetraid.
As de stal dan leeg wàos, wórde d`r wir strawsel en aander droig spul in gedao. Dan kósse de koei, as die wir op de stal kwaame, neij meest maake.
Mi de slagkaar wórde dè nào d’ekker gevaore en mi de meesthaok van de kaar getrokke en óp hupkes geli.
As dè gebeurd wàos, mós `t oiterin gedao wórre. Meestbrèèke haite dè.
En dan wórde de ploeg vur d`n dag gehàold en kós t`r getuld wórre. Gewoon mi `n einschàorige ploeg, want d’r waore nog gin tweie of driejschàorige.`t Perd `r vur en de voerman d`r aachter en zó wórde d`n ekker voor vur voor umgetuld en de plak zaaiklaor gemakt vur `t kórre, de haaver of vur de erpel. De rog wórde oit de hand gezaaid en de haaver mi `t zaaimesjien. Dè wàos umdè ge ternao nog mi de haaverschoefel tusse de reije dur moost kanne schoefele. Làoter kwamp Hain Craon (Cranenbroek ) vórt mi `n spuijtmesjien `t onkroid kepot spuijte.
Bai `n gemengd bedrijf, wa de miste boere haan, mooste d`r ók erpel gezet wórre. Dè deen ze mi de schup. Nevve `n pootkoord wórde kuulkes gemakt en in elk kuulke wórde ne pooterpel geli. Bai de volgende reij wórde ók wir `n kuulke gemakt en ’t zand desse dàorvur oitschöpte, wórde in `t kuulke van de vurrige reij gegóid.
Zó wórde d`n hille plak vól erpel gezet en dan mer waachte tot ze oitkwaame.
Óp palmzóndig wórde óp elken hoewk van de kórreplak `n paalmtekske in de grónd gestooke um Gods zèègen af te smeeke vur `n goowie gewas.
Tussendur wórde nog wel us kalk of aander kunstmeest gezaaid um ’t better te laote gruije.
Zó gaow as de erpel begósse oit te komme, mós t`r geschoefeld wórre um de plukkem d`r oit te haawe. Soms mósse die erpel ók gespoote wórre tigge de cólóradokeever, want as die bisjes `t heil lóf óp fraote, dan gruijde de erpel nie mer.
`t Wàos nog al us mee schoefele tusse de haaver of de erpel en ók tusse de mangelwortele.
De mangelwortele wórde ók mi `n mesjientje gezaaid en as die oitkwaame dan mooste d’r óp de kneij tussendur kroipe um ze oit te dunne. Dè wàos bedoeld um schón grouwte mangelwortele te kriejge.
Tiggewórrig hebbe ze vórt mesjienes um dè waerk te doow.
Dan kwamp de ógstmàond. `t Gerizzep wórde vur d`n dag gehàold. De zeecht um de rog te maaie mós uurst schaerp gemákt wórre. Haore zeen ze daor teege. Dàor haan ze bezunder haorgetuug vur, `n haorkreum en n`n haorhammer.
Wàos dè schaerpe gebeurd, dan kós `t maaie beginne.Vruuger maaide ze alles mi zeecht en pikhaok, mer naw hebbe ze ouveral mesjienes vur en die wórre ammèr grutter.
Maaie mi de zeecht wàos `n heil aparte kunst. Ze maaide dan mi die zeecht de rog af en hiele die mi de pikhaok tigge ‘t lenkse bein bai mekaare. En as ze genóg gemaaid haan vur inne gaerw dan wórde die nào achtere geli dur mi dè lenkse bein te draaie en de gaerw óp de grónd te legge. Dan kós de gaerw gebónne wórre.
D`r is n`n tijd geweest desse nie better wisse en dè alles mi de zeecht en de pikhaok gemaaid wórde.
Làoterhin veranderde dè allemàol en kwaame de maaimesjienes. Toen hoofde ze allein nog mer àon te maaie; ein strook van `t laangs nevve de plak en de rest wórde machinaal gemaaid. In `t begin mi ne zelfbinder, mer tiggeworrig duun ze `t al vórt mi ne maaidorser.
Bai `t mi de zeecht maaie, wórde de gaerwe op tijle gezet um te droige en nàoderhand mi kaar of waage nào hois gehàold en óp de schelft of in `t tashool getaast. Wa nie binne kós, zette ze boite óp mijte um làoter ook binnegehàold te wórre en oit te dorse.
Dè dorse deen wai bai ons nog mi `n dorsmesjien dè àongedrivve wórde mi `n menizzie. Die dorsmenizzie lag boite en die wórde àongedrivve dur `t perd d’r vur te spanne. Dè perd liejp dan constant reundjes en zódoende wórde `t dorsmesjien, dè binne stón, àongedrivve op ein pk.
`t Kós ók zijn dè zó`n mijt op innen dag gedorse mós wórre, mer dan wórde dàor de dorskas vur ingehuujerd.
De gedorste rog ging vur `n gedilte nào d`n Boerenbond en d`r wórde geld vur gebeurd. ’n Aander klèèn dil ging van de mölder as mèèl nào d`n bakker um roggebroud van te laote bakke. Dè broud kónne we in gediltes ophaole. Ge hoofde dan allein mer bakloun te betaole.
`t Strouwe wórde mi n`n hikkel van plukkem en rawwighaaid ontdao en dan wórde d`r schoif van gemakt, die ook wir gelivverd wórde àon d`n Boerenbond. Ók dè livverde geld óp.
D`n afval wàos um ónder de vaerekes en de koei te straowe. Die makte d`r meest van en dan wàos de cirkel wir roond.
De erpel waore ondertusse ók oitgedao. Allemàol bos vur bos mi de riejk oitgestooke en mi de haand ein vur ein opgerapt; groute en klèèn apart. De klèèn wórde gebroikt as vaerekesvoejer en de groute vur aige gerief of vur d`n handel, want d’r mós ók geld verdiend wórre.
Ók de mangelwortele mósse ein vur ein oitgedao wórre. Uurst wórde de kop mi de blaor d`r afgedao en dan nào hois gehàold en in de mangelwortelekeul opgeslaage um in de winterdag opgevoejerd te wórre àon de koei. Afval die óp d’n ekker blif ligge, wórde ók mee genómme en thois àon de koei opgevoejerd.
Zó ziede mer: Óp de boerderijj wàos altijd waerk en naw heb ik nog mer ein onderdeil van al dè waerk beschrivve.
Kwàojóngesstreek
Wa deen jónges vruuger zóal, as we ’t daor ouver gàon hebbe? ’t Waore nie allein kwàojóngesstreek, neie, ’t waore ók spellekes die de keinder tiggewórrig nie mer doen.
Jónges hàolde vuggelkes oit. Hoe zwakker dè ne vógel hiel, hoe gevàorlijker dè ’t wàos. Eksters hiele bekant altijd zwak. Dè wil zegge heil hóg, dus de nèèst zaat tusse deun tekskes. We staake de eijkes in de mónd of deen ze in de pet en as we ze àolling nào beneeje gebraocht haan, blaosde we ze oit. Óit zaat ‘r wel ‘s ’n joong kwaab in. Dan ging ’t eijtje kepot en koonde ’t weggóie. Mer as de eijkes nào ’t oitblaoze àolling bleeve, dan wiere ze àon ’n tawke gerigge en vur de sier àon de muujer gehange. Hoe meier dè ge d’r had, hoe meier indruk ‘t makte op aander jónges. Wa hàolde wai zóal oit? Eksters, kraaie, kaawkes, musse, spruwwe, mellinge, biejmeeskes, mer ók kwartels. Kwartels haan de nèèst op de grond. Dè wàos nie kleime, neie, dè wàos allein mer zuujke.
Weiter vinge we in de lentendag ók mölders in ‘n beukehèèg. Mölders waore ’n sórt groute keevers. As t’r óit inne bai zaot mi witte vluggelkes, dan nuumde wai die ‘d’n bakker’. As we ne mölder of tweie gevange haan, dan bewaorde we die in ’n luciferredoiske mi ‘n pàor beukebleijkes d’r bai, dan ha’t bisje wa te èète Luciferredoiskes wiere altijd bewaord. Wai haan thois allemaol zó’n doiskes um de melktaendjes van oew aige in te bewaore, mer ók vur kröllekes en meier van dè klèèn spul. Soms bónne we ’n druijke àon ’n pótje van de mölder en liejten‘m zouwe dan roondvliejge. ’t Móiste wàos as t’r ne vógel ouver vlóg en de mölder in de vlucht oppikte. Heil soms gebeurde dè en dan haan we de vógel ók gevange.
Soms ginge we dikkoppe vange in de slout. Die deen we in ’n glaoze pötje mi wàoter. En dan mer waachte tot dè t’r joong kikvorskes kwaame. Groute kikvorse vinge we ók en die blaosde we wel ’s op mi ’n rietje. We hinge ze ók óit àon de schrikdraod en dan kreege ze iedere keier ne schok van de stroum, die op d’n draod stón. Dè mainde wai temeenste, mer d’r gebeurde niks. Wisse wai veul!
As we ginge visse, haan we nie veul gerai: d’n hengel wàos n’n bónstaak, d’n dobber wàos de koeurk van ’n fles en d’n angel dè wàos ’n kromgebooge knopspelleke, wàor we ne piejer àon pikte. De vislijn wàos gewoon ’n aind staerk naaigorre. Mi die oitrusting vinge wai vis. ’t Waore dik mer klèèn, mer ’t wàos vis.
Mi ’n vergroutglas kónne we ‘heur’ laote brande. De jasbeschermer van de fiets wàos van ‘heur’ en as zónne jasbeschermer kepot wàos, kónne wai daor veul plezier van hebbe. We ginge in de zoon zitte, viejte ’t vergroutglas, leen daor ’n stuk ‘heur’ oonder en liejte de zoon op ’t glas schijne. Ge moost efkes geduld hebbe, mer dan ging ’t ‘heur’ àon ’t zulte en echt àon ’t brande. Verschillende kirre zijn daor àolling boerdereije dur afgebrand.
We haan ‘t spelleke ‘bónne raoie’; Oneffe of effe koonde raoie. Ge viet ’n heffelke bónne oit oew bónzekske en ge liejt de teegeperteij raoie, ‘ón-’ of ‘ef’. As die goe ràoide, mooste gai alle bónne afgèève die ge in de haand had en andersum kreegde gai net zó veul bónne van de teegeperteij. De móiste bónne haan we daor ’t liefste vur. Nie die gewoon witte of broin, mer zwarte en mouwie gespikkelde. Bónne raoie deen durskes mistal.
Bókspringe deen we ók dik. Vural jónges, want maidjes haan rokke of punnekes àon en daor koonde nie hendig schraibins mi springe Dè bókspringe ging zouwe: ne jónge ging króm stao en de volgende jónges sprónge dan achter mekaar schraibins ouver ‘m hin. Mee ging hai ók wir króm stao en zó volgde ze mekaar op. Mi hoe meier man ge waort, des te schónder ging dè. Óit ginge we zouwe al bókspringend in ’n heil reij achter mekaar nào de school en dè schoot goe op!
Kèènde ge nog ‘hammer, schaar of mes’? Ik zal oe dè spel oitlegge. Iemes van de groep die mee di, stón mi de reug tigge de muujer mi de haand vur zinnen boik en inne stón d’r króm mi zinne kop bai hum in de haand en dan kwaame d’r wir ‘n stel aachter die ók allemàol kop àon kónt króm stónne. De aander van de groep die mee deen, mósse prebeere mi n’n àonloup zo weit muggelijk op die kroom rugge nào vurre te springe. As ze d’r dan allemàol ópzaote, riep de lèèste die gesprónge ha: ‘hammer’(vuist) ‘schaar’(tweie vingers) of ‘mes’(inne venger). Hai die as achterste króm stón, mós raoie wa ‘t wàos. As ie ’t goe ha, mósse de jónges die gesprónge haan króm gàon stao. Wàos dè nie, dan sprónge zai nog ne keier. Zó wisselde dè iedere keier. As t’r nie gefoeteld wórde, temeenste! ’t Ging d’r wel lómp àon toew.
‘Hondfraole’ dè deen wai ók. Dè duun ze naw nog, mer naw hait dè verstoppertje speule. Dus dè is doidelijk.
Kèènde ge ’t spel ‘màotje schiejte’ nie mer? Dè mós zouwe: ge zette ieder èèveveul cente in. D’r wórde in ’t zand ’n streep getrokke en ‘t wàos de kunst um ieder óp de beurt ne cent krek op die getrokke streep te góie. As t’r iemes mi zinne cent óp de streep lag, kooste prebeere die d’r af te góie. As de cente óp waore, ha hai gewónne, die ’t kortste bai of óp de streep lag. As t‘r tweie waore, dan mooste ge kampe mi nog ieder inne cent. De winnaar krig alle cente die in ’t zand vur ’t ópraape laage.
’n Aander spel wàos ‘landkappe’ ofwel ‘land veroovere’. In ’t zand wórde vur de tweie speulers ieder ’n vak geteikend. Mi ‘n mes, gewoonlijk ’n knijp, wórde bai mekaar in ’t vak gegóid. As ’t mes raecht blif stao, mooste ge goe oplette, want dan wórde in de lengterichting van ’t mes ’n streep getrokke en dè stuk land kreegde ge d’r dan bai. Zó ging dè umstebeurt totdè d’n inne of d’n andere ’t heil land gewónne ha.
We deen ók wel ’s belleke trekke, mer dè ging óp de miste plàotse nie, want bekant niemes ha ’n bael àon de vurdeur. Me ging gewoonlijk aachterum.
Dan wàos t’r ók nog dolle. Kapdolle vur de jónges en pindolle of zwipdolle vur de durskes. Bai zwipdolle gebroikte ne pindol en ’n stökske mi ’n tawke d’r àon. Uurst mooste ge ’t tawke um de pindol draaie, dan weggóie en as d’n dol draaiend óp de grónd teraecht kwam, mooste ge d’n hillen tijd mi dè zwiepke tigge d’n dol àon slao, zódettie blif draaie. De maidjes die dur goe ik waore, kónne zouwe d’n hille weg nào de school aflegge. Jónges haan dus ne kapdol. Daor mooste ge netjes ’n tawke umhin draaie en ‘m dan zó góie dettie, as ie de grónd rakte, op zinne punt teraecht kwam en ’n hort blif draaie. Op d’n harde weg ging dè ’t bèèste. Soms wórde de kapdol versiejrd en dè gaf ’n mouwie effect as ie stón te draaie. Sommige jónges sloege in zinne kapdol ne spijker mi ‘n heil spitse punt. Ze prebeerde n‘m dan zó te zette, dettie mi die spitse punt zó op n`n andere kapdol teraecht kwam dettie middendur spleet of d’r `n stuk afkapte. Dan wàos ie nie mer te gebroike. Gelukkig kooste toendertijd bai mubbelmaaker Toon Maos in de Knaolstraot wir gaow ne neije laote maake, mer dè kaoste wel ’n kwartje.
D’r wàos ók nog iets mi carbietbusse. Óngebluste kalk ging in ’n blekke bus. Mi tuf makte ge die ’n bietje nat zódettie begós te sisse. Dan gaow d’n deksel óp de bus en dur d’n druk die dan in de bus óntstón, vlóg d’n deksel d’r mi n’n harde knal af. Ge moost zoeurge degge oit de buurt bleeft! Zó haan wai óp ne keier `n aaw rómkroik gebroikt vur dè spelleke. `n Gaot in d`n bójem en carbiet d’r in. ’n Kledje tuf dè hólp hiejer nie. Dus dan mer d`r in pisse! D`n deksel d`r óp en `n lucifér bai dè gàotje gehaawe en toe vlóg mi n`n hillen harde knal d`n deksel van die kroik af en tigge d`n buurman z’n perd, dè daor net in de weij liejp. Naw, dè hebbe wai geweete! `t Perd spróng ouver d`n draod van de weij en sloeg óp hol. En d`n buurman goe kwào netuurlijk. Ónze vàoder en hai mósse `t perd gàon vange en wai kreege flink op óns dónder. Van de loewtere schrik hebbe wai t’rnao dè spelleke allein mer vórt mi klèèn buskes doeurve te doew.
We kónne ók nog hinkebritse. Gemainlijk wórde d’r mi krijt ’n figuujer op de grónd geteikend mi tiejn vakke. Krijt, daor koonde nie altijd àonkomme, mer d’r lag hiejer of daor wel ’n stuk gips van ’n kepot hailigebild en daor kooste ók goe mi teikene. ’n Schoenpoetsdoiske mi zand ’r in of d’n ónderkant van ’n kepot glas, wàos d’n hinkebrits. Die wórde in ’t uurste vak gegóid en dan mooste ge d’n hinkebrits mi de voewt van ein bein al hinkelend in elk volgend vak schóppe. Ge moogt nie op de lijne van ‘t figuujer teraecht komme. As ge af waort, wàos de volgende àon de beurt.
Zó kwaame wai ónzen tijd wel dur! Spellekes zat en we vermakte ons aige goe, al haan we dan ginnen tillevizie of compjoeter. D’r wàos trouwes nog veul meier te speule, mer dè bewaor ik tot ne volgende keier.
Jan van Eijk, 2023
Kórre ógste en verwerke
As `t kórre ógstrijp wàos en `t weer wàos `r nào dan kós ‘r gemaaid wórre.`t Begin wórde gemakt dur àonmaaie. Dè wil zegge: mi zeecht en pikhaok `n strook kórre afmaaie, zódè t`r roimte kwam vur `t maaimesien dè dur `n perd getrokke wórde.`t Afgemaaide kórre wórde dan dur d`n aflegger óp hupkes geli en die wiere dan dur de beinders en beindsters gebónne tot gaerwe. Die gaerwe wórde, as t`r genóg gemaaid wàos of d`n hille plak wàos afgemaaid, óp tijle gezet um te droige. As die tijle droig genóg waore, wórde ze nàoderhand mi de hóg kaar of ne waage nào hois gehàold um in de boerdereij óp de schelft of in `t tashool getaast te wórre, soms wel tot in de nok van de schuujer. De rest van d`n ógst wór binne gin plàots vur wàos, wórde boite óp mijte getaast óp `t aerf van de boerdereij en làoter binnegehàold um gedorse te wórre.
’t Dorse
Dè gebeurde mi ‘n dorsmesien, àongedrivve dur `n menizzie die boite lag en dur `n perd óp gang gehaawe wórde. Of `t dorsmesien wórde dur ‘ne bezinemooter of n`n elektrómooter mi ‘ne riejm àongedrivve. Bai `t dorse wier `t kórre van de àore gescheije en kwam ónder `t mesien óp d’n den teraecht. `t Strouwe kwam via d`n opschudder àon d`n andere kant van `t mesien óp d’n den te ligge en wier in gaerwe bai mekaar gebónne. Nào `t dorse wórde de gedorste rog dur de waaimeule gedao um zouwe `t kórre van `t kaf te scheije. Kaf van haaver wórde gebroikt um in de pilluwwe van bedde te doew. Dur de waaimeule apart ópgevange rog wier in jute zakke gedao en `t kaf wàos vur de henne. Die kósse d’r in dabbe en de aachtergeblivve korrels nog oitpikke. `t Gedorste strouwe wier gebroikt um ónder de koei te straowe en ók in de vaerkeskóie. Dè wórde dan óp d`n duujer wir koeie- of vaerkesmeest en op `t land oitgereeje en oondergeploegd (getuld).`n Aander deil van `t strouwe wórde apart gehaawe as schoifstrouwe um in de winterdag, as ze óp `t land niks kónne doew, schoif van te maake.
Schoif maake
Dè ging zouwe: `t Strouwe wórde per gaerw wir losgemakt en in klèèn busselkes ouver d`n hikkel gehàold. N`n hikkel wàos n`n dwarsbalk mi raechtopstàonde pinne um plukkem, dè nog tusse `t strouwe zaot, d`r tussenoit te trekke. D’n Hikkel lag op zówa ne mèèter hógte óp tweie stàonders. Dàor wórde dan die busselkes durhin getrokke en zó hiele ze `t zoiver strouwe ouver. As ze dan vur inne schoof genóg bai mekaar haan, dan wórde die mi ne strouwen baand bai mekaar gebónne, dan nog inne keier óp de grónd gestoikt en in de snaibank mi `t strouwemes vlak afgesnaid. Die schoif wórde gebroikt um strouwe daak mi te dekke. Ze kónne ók gebroikt wórre um pannepóppe van te maake. Die wiere óp `t dak ónder de Oud-Hollandse panne gestopt um de rèègen en de weind teege te haawe. As ze te veul schoif gemakt haan, dan kónne ze die verkoupe àon d`n Boerenbónd of àon de firma van Engelen-Vughts op Slois Elf. Dàor makte ze d’r strouwe hulze van die um flesse gedao wórde tigge `t brèèke, as ze vervoerd mósse wórre.
Van Engelen, làoter de Halmplank, makte van die schoif isólaasieplaote. De naam Halmplank is wir veranderd in Stramit/Isobouw en dàor wórre naw gin schoif mer gebroikt of verwerkt. Ik denk trouwes dè t`r gin schoif mer gemakt wórre. `t Is heil veul waerk en pannepóppe zijn ók nie mer nódig. Tiggewórrig legge ze zónnepaneele.
Jan van Eijk, jan. 2023