2001 Zömmere 700

2001 Zömmere 700

 

Vijftig jaor geleje mainde de mense
Dè Zömmere van awdshèr stadsrèchte bezat
Al zeshonderdvijftig jaor, zeen de geleierde
Waos di gin dörp, mer waos ‘t ’n stad.

Dè gedenkwaardig feit hebbe we gróts gevierd toen:
Opeluchtspel, gekostumeerd bal in de Donck.
‘t Waos in dien tijd ’n merakels spektakel
We zonge, we danste, de vreugde weerklonk.

Naw, twiduzendein, moet ‘t 700 jaor zijn
Dè Zömmere vur goe op de kaort kwam te stao
Nie as ’n stad hór, gewoon as ’n dörp
Dur geschiedvorsers is dè secuur nao gegao.

Nie getreurd, wir aon ’t fiste die wèrme zoumer.
De vlaggen in top, muziek en vertier.
De Donck vórt te klèn, dus alles nao törp
Terrasse vol mense en glaoze vol bier.

Zömmere 700 , ’n pracht van ’n dörp
Kiek mer ’s roond, is ’t nie welgestèld?
Is ’t nie schón en wordt ’t nie hóg tijd
Dè me z’n zegeninge ne keier tèlt?

We hebbe van alles, sportvelde, ’n zwembad.
Dè veine we kaaw, we zijn schrömmelijk verwènd.
Mer as ‘t ‘r naawt, sprenge we kloek in ’t diepe.
Want dè we nie baang zijn, is wel vórt bekènd

Ze zegge dè Zömmere rijk is geworre
Umdè de geminte zo zuinig regeert.
Ze mosse ‘s wa meier subsidies afschiete
Wa minder belaasting was ók nie verkeierd.

We èten in Zömmere Chinees en shoarma,
Pizza’s en loempia’s en op z’n Frans
Gin boeremoes mer, gin vet spek of mölk.
We bidden ok nooit mer de rózekrans.

Daor zijn naw vórt drugs, lijkas spuite en pille.
Bolsturig worde dan,  high en van streek
Aaw hebbe zörg, joong kan ’t nie schille.
Die vermake z’n aige in de dörpsdiscotheek.

De jeugd wónt vruug same want sex is gin zonde
En trawwe dè hooft nie, dè zit vuls te strak.
De kòst die verdiene ze ieder de hèlft
Aon naozaote hebbe ze vurloupig nog lak.

We wone in hoize, verwèrmd, comfortabel.
We hebbe ’n bankstel, ’n koelkast, teevee.
N’n douche, ne computer, n’n auto en skielers.
Mobieltje aon d’ouer, anders tèlde nie mee.

’t Gras wordt gemaaid en de hegge geschórre.
De hoize verbouwd, gevoegd en gevèrfd.
D’r worre nie mer zoveul kiendjes gebórre;
Tweie mer of inne, die de heil gene èrft.

Zömmer is gruun, agrarisch, natuurlijk.
Vèrkes en henne, koeie in de wei.
Eendjes en kneendjes, waotter en ruimte.
Vógels in de lòcht, bossen en hei.

De boere die dörve gin scheet mer te laote.
Stank is verboje en rouke is slècht.
Nie dik maagde worre, ge moet sporten en trimme.
Mer daor kumt gemainlijk nie veul van terècht.

Alderhand volk wónt ’r  in Zömmere
En niemes kènt nog ’t aaw dialect.
Och, hoe we praote dè makt nie zoveul uit
Zolaang ge ’t verstaot as n’n andere sprèkt.

‘Somerens Lust’ hi ’t kóper vervange.
’t Is naw ’n echte herremenie
Mi veul ammezuur en muziek in de wange.
Schón um te hoiere en schón um te zie.

Lungendonk van Lierop ooit af laote snaaie,
Dè zalle we vurkomme mi gevuug of gevècht.
Want as we nie oitkieke dan kumt heil Zömmere
anders onder de plak van Helmund terècht.

Wa is d’r in vijftig jaor veul veranderd,
In d’Ènd, in de Hei, ouveral um ons hin.
Veul hebbe we verwörve, ók veul verlórre.
’t Goei mi ’t kwaoi hoiert naw immaol baiïn.

Zömmere van aw zalle wai altijd hawe
Al hebbe we nooit oewe grond  gekeust.
Gemoedelijk, vertrouwd vur joong en vur d’aaw.
Ge zijt minnen thois, hier lèèf ik gereust.

Uit “Moeke, Mientje hi zo gèr eppelkes” door Mien Willems-van de Moosdijk